Recensie STUFF.

“De plaat van het jaar”, zo vormde een weekblad deze week een besluit van hun review over het titelloze debuutalbum van STUFF. De eer om live van deze CD-release te kunnen genieten, was weggelegd voor het publiek van een uitverkochte Handelsbeurs. Het debuutalbum ligt nog maar pas in de rekken en wordt alom geprezen door onder enkele kwaliteitskranten. STUFF. (er wordt wel degelijk een punt gezet achter deze -in hoofdletters geschreven- naam!) is een vijfkoppige band met Gentse roots. Wie de band al langer volgt, kent hen misschien reeds als “Artist in Residence” van de AB en van hun live set in Brussel voor het muziekproject ‘Boiler Room’.

Het optreden start met een repetitief bandje: “one, zero, seven, eight, five, ready!” Minutenlang weergalmt een warme vrouwenstem door de zaal die op het eerste gehoor lijkt af te tellen, maar als we goed luisteren dan toch gewoon willekeurige cijfers op het publiek afvuurt. Het geheel doet denken aan een raketlancering, klaar om een trip te maken naar de ruimte (en wat voor één)!

De leden komen het podium op en nemen plaats achter hun instrumenten. Lander Gyselinck achter de drums, Dries Laheye bespeelt de basgitaar, Joris Caluwaerts aan de keys, ‘Mixmonster Menno’ verzorgt de turntables en Andrew Claes neemt de blaasinstrumenten voor zijn rekening. De eerste tonen worden ingezet en STUFF. trekt onmiddellijk alle aandacht naar zich toe met –tevens het openingsnummer van de plaat- ‘Event Horizon’.      

Gedurende de hele set lijken de nummers moeiteloos in elkaar over te vloeien en volgt het ene hoogtepunt het andere op. Het publiek wordt continu geleid door een mix van stijlen: van jazz naar elektronica tot hip-hop en terug en daar zit de muzikale achtergrond van de leden meer dan waarschijnlijk voor iets tussen. Groovy baslijnen komen tot uiting in het nummer ‘Skywalker’ terwijl iets later de elektronica van ‘Mixmonster Menno’ overheerst in ‘Walking Headz’. Drummer Lander zorgt ondertussen steevast voor het superstrakke ritme.

Het is een totaalbeleving om deze vijfkoppige band live aan het werk te zien en op te merken hoe goed ze wel op elkaar zijn ingespeeld. Er zijn geen vocals of praatjes tussendoor, maar dat is niet nodig want het is juist de muziek die voor zich spreekt en prominent op de voorgrond staat. Korte pauzes kondigen tussentijds het einde van bepaalde nummers aan. Deze worden telkens opgevuld door luid applaus en goedkeurend geroep van het publiek. De combinatie klank- en lichtspel zorgt voor die extra toets dat het totaalpakket compleet maakt.

Wanneer drummer Lander Gyselinck bij het begin van de bisronde het publiek bescheiden naar een verzoeknummer vraagt, wordt er ergens in de zaal luidkeels “NOG!” geroepen: een teken dat het publiek geen genoeg krijgt van de eigen sound die STUFF. met zich meebrengt. De bisronde wordt ingevuld met live remixen die al eerder in het repertoire van de band zaten.

Het is duidelijk: STUFF. smaakt nu al naar meer, véél meer.  

< Pieter De Sutter >